Plein in Jakarta

Voor eeuwig in brons op een plein in Jakarta: Soekarno leest de onafhankelijkheidsverklaring van de Republiek Indonesië voor, Hatta kijkt toe. Dat was 17 augustus 1945. Het plein is nu een plek voor alternatieve jongeren.

Vandaag, 10 december 2008, is het de laatste dag van de week waarin internationaal aandacht is voor de Rechten van de Mens. Een kunstenaar hult zich in een Ghandi-gewaad, met een schare volgelingen die zich met roodbruine modder hebben ingesmeerd. Ze bidden en mediteren. Conceptuele kunst voor het goede doel, zo lijkt het.

En ik denk, in al mijn historische naïviteit, eerst dat hier de wederopstanding van een oude Indonesische traditie te zien is. Begrijp later dat het een protest is tegen het Indonesische gaswinningsbedrijf PT Lapindo. Zij hebben twee jaar geleden in de buurt van Surabaya een ware moddereruptie veroorzaakt.

De modder hield niet op met stromen. Er vielen doden. Er is nauwelijks compensatie betaald aan de slachtoffers. Ik geneer me als ik dit hoor, want mijn oordeel over ‘conceptuele kunst’ is opeens erg cynisch.

Gerda Jansen Hendriks