Laatste draaidag. We gaan terug naar de wijk Cideng. Toen we er met Rob waren ontbrak de tijd voor algemene shots. Die maken we nu. Het tijdstip is ook beter, veel moeders met kinderen op straat.
Cideng was tijdens de Japanse bezetting het interneringskamp voor vrouwen en kinderen. Natuurlijk was het toen anders dan nu, maar ik hou wel van een beetje beeldrijm tussen verleden en heden. (meer lezen…)
Vandaag nog een dag naar het Nationaal Archief. Voor de laatste keer voorlopig. Eerder heb ik al een aantal kopieën laten maken van beschrijvingen van een film. Met tolk Atik hebben we bekeken wat het filmmateriaal is en nu ga ik dus daadwerkelijk kijken. Ik ben heel benieuwd. (meer lezen…)
Op het station van Bandung vragen we hoeveel treinen er deze zondag aankomen en vertrekken. Heel weinig, zegt de mevrouw van de klantenservice. Er zijn er maar twee, rond het middaguur. We hoeven ons niet te haasten bij het vinden van een plek buiten de stad waar we die paar treinen mooi kunnen filmen. (meer lezen…)
Vanochtend heb ik het even helemaal gehad met de ons begeleidende Indonesische bureaucratie. Wat we willen draaien is al maanden geleden ingediend bij de ministeries van Buitenlandse Zaken en Cultuur en Toerisme.
Inhoudelijk is er nooit enig bezwaar geuit. Maar filmen op het terrein van het presidentieel paleis lijkt een brug te ver. Hoeveel moeite we ook doen, er komt geen toestemming. Dus draaien we vandaag buiten de hekken. (meer lezen…)
Het museum in Linggadjati gaat al om zeven uur open, zo hebben we gisteren gehoord. Dat is wel erg vroeg voor ons.
Maar om acht uur zijn we er en loopt Rob de cementen trap op van het museum, ofwel de grote villa waar in november 1946 onderhandeld werd tussen Nederland en de Republiek Indonesië. (meer lezen…)
De Japanse admiraal Maeda droeg de Indonesische nationalisten tijdens en vlak na de oorlog een warm hart toe. In zijn woonhuis, een royale villa in art deco stijl, werden in augustus 1945 verschillende besprekingen gehouden.
Nu is het een museum. Klassiek Indonesisch: verschillende scènes worden uitgebeeld met behulp van levensgrote poppen. En zo kan Rob aanschuiven bij het overleg tussen de heren Soekarno, Hatta en Subardjo. (meer lezen…)
Het is zondagochtend en ik vertrek rond acht uur naar majoor-generaal b.d. Sukotjo. Hij woont in het zuiden van Jakarta.
Blijkbaar genieten de inwoners van Jakarta van de betrekkelijke rust op de wegen; overal zie ik fietsende families en kinderen op straat. De helft van de drukke straten is vandaag beschikbaar voor ontspanning. (meer lezen…)
De ochtend beginnen we in Malang met het filmen van de Nederlandse villa’s die daar nog staan. Ik wil de shots straks gebruiken voor de scène rond mei 1940 in Indië. Als Duitsland Nederland binnenvalt wordt er in de hele archipel via de radio een codebericht uitgezonden. (meer lezen…)
Vandaag probeer ik vanuit het hotel contact te krijgen met een aantal andere mensen die gevochten hebben voor de onafhankelijkheid van Indonesië.
Ik zoek, op aanraden van luitenant generaal b.d. Purbo, contact met zijn vriend de heer Sukotjo. Hij staat op het punt om weg te gaan en we spreken af dat ik aan het eind van de dag nog een keer bel. (meer lezen…)
Vandaag gebruik ik de taxi vooral als rijdende redactie. Omdat we een aantal mensen niet kunnen interviewen door ziekte, zijn we hard op zoek naar alternatieven. Best lastig maar we blijven het proberen.
Eerst bel ik in het hotel nog even met Step Vaessen, voormalig correspondent voor de NOS. Zij woont in Jakarta en werkt nu vooral voor de Arabische nieuwszender Al Jazeera. Ik vraag of zij misschien nog Nederlandse veteranen kent die hier wonen. Dat blijkt niet zo simpel te zijn. (meer lezen…)