Panne met het busje

Op het station van Bandung vragen we hoeveel treinen er deze zondag aankomen en vertrekken. Heel weinig, zegt de mevrouw van de klantenservice. Er zijn er maar twee, rond het middaguur. We hoeven ons niet te haasten bij het vinden van een plek buiten de stad waar we die paar treinen mooi kunnen filmen.

Dat is maar goed ook, wordt een kwartiertje later duidelijk. Dan strandt ons busje namelijk op de snelweg. Een steeds harder wordende ratel dwingt de chauffeur tot stoppen. De olie loopt er in een straaltje onderuit. Tsja, dit was toch niet helemaal het rustige begin dat we in gedachten hadden.

Chauffeur Dadang laat zich opnieuw kennen als een prima type. Hij heeft ons eerder naar de beste uitzichtplekken van Bandung gebracht. Nu regelt hij een nieuw busje binnen 15 minuten en kunnen we met hem verder.

Ik heb Dadang in december al vooroorlogse foto’s laten zien van het treintraject met prachtige boogbruggen. Ja, zei hij toen, ik weet wel waar je nu nog zo’n uitzicht hebt. Daar rijden we dus naar toe.

Spoorbrug, trein en, helaas, alweer een verkiezingsspandoek

Er passeren iets meer treinen dan de twee die de dame in Bandung op haar schema had staan. Maar echt frequent is de dienst niet op zondag. En opnieuw zitten de verkiezingen het  filmen in de weg.

Aan de grootste spoorbrug hangt een immens spandoek voor lijst 8. Jacko gebruikt uiteindelijk een bananenboom om die uit beeld te houden.

Daarna door naar het dorp Rawagedeh. Berucht omdat het eind 1947 is platgebrand door Nederlandse soldaten. De laatste tijd is het weer regelmatig in het nieuws. Ik had begrepen dat het niet heel ver van Jakarta was, min of meer op onze weg terug. Opnieuw vallen de afstanden erg tegen.

De erebegraafplaats van Rawagedeh

Het licht is danig aan het afnemen als we de erebegraafplaats en het monument van Rawagedeh bereiken. Moeilijk te vinden is het niet voor een busje met vier blanken. De dorpsbewoners wijzen de richting nog voor we een vraag stellen.

Er komt een man aanlopen die als jongetje van 8 met z’n familie vluchtte toen het Nederlandse leger het dorp omsingelde. Atik voert een kort gesprekje met hem. Zoals vaker zou je willen dat er veel meer tijd was om in te gaan op de gebeurtenissen.

De omgeving van Rawagedeh is klassiek Indonesisch: rijstvelden met her en der een dorp. Ik zie in zwart-wit voor me hoe de patrouilles van het Nederlandse leger er doorheen trekken.

Filmen bij het laatste licht

Bij de ondergaande zon maakt Jacko nog een aantal shots. Tot het echt niet meer kan. Maar we zijn tevreden met wat we hebben. Gelukkig, want het is nog ruim twee uur rijden in het donker voor we terug in Jakarta zijn.

Gerda Jansen Hendriks