Laatste draaidag. We gaan terug naar de wijk Cideng. Toen we er met Rob waren ontbrak de tijd voor algemene shots. Die maken we nu. Het tijdstip is ook beter, veel moeders met kinderen op straat.
Cideng was tijdens de Japanse bezetting het interneringskamp voor vrouwen en kinderen. Natuurlijk was het toen anders dan nu, maar ik hou wel van een beetje beeldrijm tussen verleden en heden. (meer lezen…)
Vandaag nog een dag naar het Nationaal Archief. Voor de laatste keer voorlopig. Eerder heb ik al een aantal kopieën laten maken van beschrijvingen van een film. Met tolk Atik hebben we bekeken wat het filmmateriaal is en nu ga ik dus daadwerkelijk kijken. Ik ben heel benieuwd. (meer lezen…)
Op het station van Bandung vragen we hoeveel treinen er deze zondag aankomen en vertrekken. Heel weinig, zegt de mevrouw van de klantenservice. Er zijn er maar twee, rond het middaguur. We hoeven ons niet te haasten bij het vinden van een plek buiten de stad waar we die paar treinen mooi kunnen filmen. (meer lezen…)
Een laatste presentatie van Rob, bij het monument van de onafhankelijkheidsverklaring. Afgelopen zondag waren we er ook, maar toen stond er een grote tent op het middenplein en konden we deze opname niet maken.
Zoals vaker zijn Atik en ik de steunpilaren voor het opvouwbare reflectiescherm. Dat zorgt voor wat extra licht op het gezicht van Rob. (meer lezen…)
Vanochtend heb ik het even helemaal gehad met de ons begeleidende Indonesische bureaucratie. Wat we willen draaien is al maanden geleden ingediend bij de ministeries van Buitenlandse Zaken en Cultuur en Toerisme.
Inhoudelijk is er nooit enig bezwaar geuit. Maar filmen op het terrein van het presidentieel paleis lijkt een brug te ver. Hoeveel moeite we ook doen, er komt geen toestemming. Dus draaien we vandaag buiten de hekken. (meer lezen…)
Het museum in Linggadjati gaat al om zeven uur open, zo hebben we gisteren gehoord. Dat is wel erg vroeg voor ons.
Maar om acht uur zijn we er en loopt Rob de cementen trap op van het museum, ofwel de grote villa waar in november 1946 onderhandeld werd tussen Nederland en de Republiek Indonesië. (meer lezen…)
Vandaag doen we klassiek Indonesisch landschap. Te beginnen met de theeplantages ten noorden van Bandung. Ogenschijnlijk kan je hier het heden zo op het verleden plakken.
Thee oogsten gaat nog altijd met de hand, door pluksters met dezelfde ronde hoofddeksels die ik ken van vooroorlogse zwart-wit beelden. De dames hebben wel allemaal handschoenen aan, dat kan ik me van het archief niet herinneren. Of ze het nu beter hebben dan toen, geen idee. Duidelijk wordt wel dat ze ons als rijke westerlingen zien. (meer lezen…)
Eerst het uitzicht over Bandung, vanaf de hoog gelegen wijk Dago. Dan op zoek naar een aardig eettentje. Dat dient als decor voor de introductie van Atik als de Indonesische collega van Rob. Dan kan ze later in de aflevering zonder verdere uitleg als tolk in beeld komen.
Het wordt lunch in een klein Balinees tentje. De eigenaar vindt het filmen prima. Het gaat zelfs zo ver dat hij de bestelling wel opneemt, maar het eten niet brengt. (meer lezen…)
Vandaag maken we de treinreis van Jakarta naar Bandung. Ik verheug me er op, vond het destijds in december 2008 prachtig. Maar eerst nemen we op treinstation Gambir een klein grapje op. Rob Trip doet Geert Mak: ‘waar waren we ook alweer gebleven …’ (meer lezen…)
De Japanse admiraal Maeda droeg de Indonesische nationalisten tijdens en vlak na de oorlog een warm hart toe. In zijn woonhuis, een royale villa in art deco stijl, werden in augustus 1945 verschillende besprekingen gehouden.
Nu is het een museum. Klassiek Indonesisch: verschillende scènes worden uitgebeeld met behulp van levensgrote poppen. En zo kan Rob aanschuiven bij het overleg tussen de heren Soekarno, Hatta en Subardjo. (meer lezen…)