Theepluksters op een plantage ten noorden van Bandung

Vandaag doen we klassiek Indonesisch landschap. Te beginnen met de theeplantages ten noorden van Bandung. Ogenschijnlijk kan je hier het heden zo op het verleden plakken.

Thee oogsten gaat nog altijd met de hand, door pluksters met dezelfde ronde hoofddeksels die ik ken van vooroorlogse zwart-wit beelden. De dames hebben wel allemaal handschoenen aan, dat kan ik me van het archief niet herinneren. Of ze het nu beter hebben dan toen, geen idee. Duidelijk wordt wel dat ze ons als rijke westerlingen zien.

Geluidsman Mike bevestigd bij Rob de zendmicrofoon, bij de verkiezingsborden

Na de theeplantages doen we de rijstvelden. Daar is geen gebrek aan, maar het is op het ogenblik niet makkelijk om een weg te vinden waar het zicht niet wordt beheerst door verkiezingsaffiches. Over een paar weken zijn er parlementsverkiezingen. Voor het eerst kan er hier op individuele kandidaten gestemd worden.

Het leidt tot een oerwoud van portretten. Jong, oud, man, vrouw, ze zijn er in alle soorten en maten. De Indonesische kranten schrijven dat het een hype is om je hoofd op een verkiezingsaffiche te hebben.

Rob verkent het klassieke Indonesische landschap

Echt mooi wordt het natuurlijk als we van de weg af gaan. Ons busje kan nog net over de smalle weggetjes, dankzij de prima chauffeur die we deze dagen hebben. Dorpjes die alleen bereikbaar zijn via een bamboebruggetje. Windmolentjes van bamboe boven de rijstvelden. Rob die daar doorheen loopt. Prachtig.

Met Rob rijden door het landschap doen we ook nog een stukje. Dat vereist de nodige voorbereiding. Lampje in de auto, iedereen weggestopt achter Rob en cameraman Jacko.

Droste-effect: Jacko filmt Rob, Yfke filmt hen beiden, ik maak foto van Yfke

Dit busje is redelijk ruim, dus we kunnen het Droste-effect doen. Yfke zit weer achter Jacko en draait voor de ‘making of’. Ik maak daar weer een foto van. Een waar mediacircus.

Om het geheel compleet te maken filmen we het busje zelf ook, rijdend door het landschap. Jacko wil absoluut geen elektriciteitskabels in zijn beeld zien. Daar maakt hij het zichzelf niet makkelijk mee, maar hij vindt steeds weer het juiste punt.

Jacko, Mike en Yfke bij de islamitische begraafplaats

Dit keer even voorbij een begraafplaats. Het blijft voor mij wonderlijk, de islamitische begraafplaatsen die willekeurig langs de weg lijken te liggen. Er staat nooit een hek omheen, de stenen zijn meestal klein. Een groot verschil met de christelijke kerkhoven die er hier ook zijn.

Gerda Jansen Hendriks