Rob bij het monument van de onafhankelijkheidsverklaring

Een laatste presentatie van Rob, bij het monument van de onafhankelijkheidsverklaring. Afgelopen zondag waren we er ook, maar toen stond er een grote tent op het middenplein en konden we deze opname niet maken.

Zoals vaker zijn Atik en ik de steunpilaren voor het opvouwbare reflectiescherm. Dat zorgt voor wat extra licht op het gezicht van Rob.

Daarna zetten we hem af bij het warenhuis waar een grote keuze is aan cadeaus voor het thuisfront. Vanavond vliegt hij terug naar Nederland. ‘Ik voel weemoed’, zegt Rob bij het afscheid. Wij nog niet, maar we missen hem wel bij de eerste koffiestop.

Voor de middag staat opnieuw de trein naar Bandung op het programma. Om te filmen met vrij zicht gaat Jacko op de locomotief. De treincoupés staan daar niet mee in verbinding en er zijn geen tussenstops op de route. Atik vergezelt hem, voor de communicatie met de machinist. Het is van te voren afgesproken.

De ‘omgekeerde’ locomotief, ofwel de voorkant van de trein naar Bandung

Maar op station Gambir wacht ons een verrassing. De locomotief  is ‘omgekeerd’ aan de trein gekoppeld. Ik wist niet eens dat dat kon. Yfke verzekert me dat het in Nederland ook gebruikelijk is. Ik geloof het direct, maar filmen kan zo niet.

Atik gaat aan de slag en weet voor elkaar te krijgen dat de locomotief zal worden omgedraaid bij het eerstvolgende station met een rangeerterrein. We vertrekken al met ruim 20 minuten vertraging vanwege een seinstoring. Filmen voor dit programma voegt daar nog eens 20 minuten aan toe.

Jacko helpt de mannen van het spoor een handje bij het draaien van de loc

Zolang duurt het namelijk voor de locomotief is omgekeerd. Dat gebeurt op een mechanische draaicirkel, die met de hand wordt bediend. Jacko helpt de mannen een handje met duwen. Atik maakt foto’s vanuit de loc.

Mike, Yfke en ik blijven in de treincoupé via SMS-berichten op de hoogte. Wij wensen Jacko en Atik vooral sterkte –zij kunnen tijdens de drie uur durende reis alleen staan- en allemaal hopen we dat de zon nog een beetje doorbreekt.

Zicht vanuit de treincoupé

Dat gebeurt helaas niet. De uitzichten vanuit de trein èn de locomotief blijven spectaculair, maar niet zo schitterend groen als het zou kunnen zijn.

Filmen vanuit een locomotief uit de jaren vijftig, zonder vering, en met een snelheid van zo’n 100 kilometer per uur is ook niet eenvoudig. Jacko waarschuwt dat ik niet teveel moet verwachten. Atik heeft wel een paar fraaie foto’s, maar dat is toch anders, dan heb je minder last van de snelheid.

Zicht vanuit de locomotief: brug met verliefde stelletjes

Voor dit weblog kies ik de opmerkelijkste: zicht op de brug, waar verliefde stelletjes –zegt Atik- een ‘rustig’ plekje vinden. Je moet geen last van hoogtevrees hebben.

Gerda Jansen Hendriks