Een eenheidsstaat dus, met een grondwet en centraal bestuur. Maar alle macht ligt in de handen van één persoon. Dat wordt in de loop van de eeuw steeds moeilijker te verkopen. Een steeds groter deel van het volk wil zelf bepalen hoe het bestuurd wordt. Onder leiding van liberale hoogleraren en populistische dominees wordt het kiesrecht ingevoerd en stapje voor stapje uitgebreid.

En de katholieken - lang gezien als tweederangsburgers - laten van zich horen. Ze bouwen ‘paleizen van kerken’ en eisen hun plek op in de nieuwe eenheidsstaat.

Zo tekenen de contouren van Nederland en de Nederlanders zich in de loop van de eeuw steeds duidelijker af. Er ontstaat zoiets als een nationale identiteit. En bij een nationale identiteit horen ook nationale symbolen zoals een feestdag, een gemeenschappelijk taal en zelfs een volkssport.