Vries Beker

Vries Beker, opa van Joke Bruijs, werd op 1 november 1889 te Rotterdam geboren. Hij was o.a. boekbinder, typograaf en kantoorbediende. Hij overleed te Amsterdam op 7 april 1960.

Domela Nieuwenhuis zat in 1888 net in de Tweede kamer toen de opa van Joke Bruijs, Vries Beker, in Rotterdam werd geboren. Op 6 november 1918 trouwde hij daar met Johanna Petronella Visser, eveneens geboren te Rotterdam, op 9 november 1893. Zij overleed in Rotterdam op 21 oktober 1951.

Vries Beker was een geschoolde arbeider: boekbinder en typograaf. Beroepen waar je wel wat voor moest kunnen. En je moest er ook juist voor in Rotterdam zijn want tussen de twee wereldoorlogen in was de nieuwe tijd het duidelijkst zichtbaar in die stad, zowel in stijl als in vorm. Rotterdam was niet alleen de wereld van de nieuw zakelijke typografie van onder andere Piet Zwart, maar ook van het Nederlandse “nieuwe bouwen.”  Letterzetten 

Klik hier voor een filmpje over het nieuwe bouwen en typografie.

Het nieuwe bouwen in Rotterdam.
De Van Nelle fabriek in Rotterdam, voorbeeld van het nieuwe bouwen.

    Tussen de twee wereldoorlogen veranderde er behoorlijk wat in de grafische sector. Terwijl voor die tijd vormgeving vooral werd gebruikt om teksten aan te kleden, kreeg het nu een functie. | Meer

    In de jaren twintig ontstond in de architectuur een internationale stroming die vond dat de bouw moest worden georganiseerd als een industrieel proces, met rationele methoden en toepassing van industriële materialen. | Meer

    Tijdens de Eerste Wereldoorlog ontstond het kunstenaarsverbond 'De Stijl', met Theo van Doesburg (1883-1931) als bekendste oprichter. Doel was het vinden van kunstvormen die men baseerde op eeuwig geldende en onveranderlijke wetten in het heelal.  | Meer

    Tussen 1925 en 1940 staat de architectuur in Nederland het teken van het nieuwe bouwen.  
    Volgens deze stroming moest bouwen lijken op een industrieel proces, georganiseerd en modern. | Meer


5 december – pakjesavond

Aan de vooravond van de naamdag van Sint-Nicolaas zetten kinderen hun schoen in de hoop dat de Sint hun braafheid zou belonen. In de loop van de tijd kwam de pakjesavond in zwang. Sindsdien hoeven kinderen niet meer tot de volgende ochtend te wachten voor ze weten wat ze krijgen.