In 1965 introduceerde de Engelse ontwerpster Mary Quant (geboren 1934) de minirok. Het kledingstuk leverde hetzelfde probleem op als in de 15de eeuw het korte overkleed van modebewuste mannen: het was niet te combineren met kousen en jarretelles.

Indertijd was dat opgelost met de schaambuidel; nu verscheen in het kielzog van de minimode de panty: nylonkous en broekje uit één stuk. Bovendien maakte de effen vleeskleur van de nylonkous plaats voor kleurige dessins en fantasieweefsels.

De minirok werd zó snel populair dat de reguliere kledinghandel de vraag niet kon bijbenen. De kleinere boetiek, een nieuw verschijnsel, kon dat wel. In Nederland verscheen de eerste boetiek in 1965.

De foto rechtsboven met de dames in minirok werd gemaakt in 1966. Mary Quant opende in 1955 de eerste boetiek: Bazaar in de Londense wijk Chelsea. Boetiek werd het toverwoord voor een jeugdig publiek. Geen stijve kledingzaak meer, maar een moderne winkel met popmuziek en rekken waarin je ongehinderd kon snuffelen.

In de jaren zestig rezen de boetieks met jongerenkleding dan ook als paddestoelen uit de grond. Boetieks met kinderkleding volgden al gauw.

Op de foto onder een modeshow in Amsterdam (1970), met kinderkleding van Barbara Farber.