AfleveringenProces tegen schilderbedrijf
Schildersbedrijf Kooistra dat de bunker had geschilderd kreeg na de oorlog een lichte straf. Kooistra betoogde tijdens zijn proces dat hij zijn zoon behoed had voor dwangarbeid in Duitsland. Wat vind hij daarvan?
Bron: De Oorlog, deel 4 (1 min. 56 sec.)
Media:
-
Proces tegen schilderbedrijfProces tegen schilderbedrijfSchildersbedrijf Kooistra dat de bunker had geschilderd kreeg na de oorlog een lichte straf. Kooistra betoogde tijdens zijn proces dat hij zijn zoon behoed had voor dwangarbeid in Duitsland. Wat vind hij daarvan?Bron: De Oorlog, deel 4 (1 min. 56 sec.)
Aannemer WildeboerAannemer WildeboerAannemer Wildeboer bouwde aan bunker Wassermann op Schiermonnikoog en gaf feesten aan zijn Duitse opdrachtgevers in het bekende Hotel van der Werff. Na de oorlog werd hij daarvoor flink gestraft.Bron: De Oorlog, deel 4 (1 min. 40 sec.)
Bedrijfsleven werkt voor DuitslandBedrijfsleven werkt voor DuitslandDe schoenenverkoop stijgt explosief door orders van de Wehrmacht en ook veel andere bedrijven passen zich aan aan de orders en wensen van de nieuwe machthebbers die nog lang de baas lijken te blijven. Mag dat wel?Bron: De Oorlog, deel 4 (1 min. 19 sec.) -
Kosten van bunkers bouwenKosten van bunkers bouwen'Een zespersoonsbunker kost bijvoorbeeld 30607 gulden en 82 cent.'Bron: De Oorlog, deel 4
Rechtszaak en straf
Wildeboer jr. demonstreerde tijdens de rechtszitting over zijn aandeel als aannemer in het bouwen van bunkers voor de Duitsers op Schiermonnikoog een helder inzicht in wat hem was overkomen in de oorlog.
Hij zei, volgens het Groninger Dagblad, tegen de president van het tribunaal in Groningen: ‘Het is moeilijk mijnheer de president, een principieel standpunt in te nemen, wanneer men éénmaal een verkeerde weg heeft ingeslagen.’ De president: ‘Zo gauw je de weg naar de hel opgaat, zit je op een glijbaan, ingesmeerd met groene zeep.’
Vader Wildeboer, die de deal met de Duitsers had gesloten, kreeg wegens zijn aandeel in het werk op het eiland Schiermonnikoog de volgende straf: verbeurdverklaring van 90.000 gulden, ontzetting uit het recht om in het bouwbedrijf werkzaam te zijn en een kampstraf die gelijk was aan het voorarrest.
Zoon Henderikus moest 2000 gulden van zijn inkomsten afstaan en kreeg een kampstraf van acht maanden, zonder aftrek van voorarrest.
Dat lijken gematigde straffen, maar relatief waren ze toch aan de zware kant. Want er zijn na de oorlog weinig ondernemers gestraft voor het werken voor de Duitsers.
De bunkerbouwers werden naar verhouding hard aangepakt. Hun werk stond symbool voor dienstbaarheid aan de vijand, was ook uiterst zichtbaar en viel daarom, ook letterlijk, niet uit te vlakken.
Bron:
*CABR-dossiers Nationaal Archief
