Japanse invasie groot succes

De Japanse opperbevelhebber Hitoshi Imamura is verbaasd over het gemak waarmee de invasie van Nederland-Indië kan worden uitgevoerd: 'Wordt hier echt een oorlog uitgevochten?' Zijn troepen worden toegejuicht door Indonesiërs.

Bron: De Oorlog, deel 7 (32 sec.)

Media:

  • Japanse invasie groot succes Button Play
    Japanse invasie groot succes
    Japanse invasie groot succes
    De Japanse opperbevelhebber Hitoshi Imamura is verbaasd over het gemak waarmee de invasie van Nederland-Indië kan worden uitgevoerd: 'Wordt hier echt een oorlog uitgevochten?' Zijn troepen worden toegejuicht door Indonesiërs.
    Bron: De Oorlog, deel 7 (32 sec.)
    Japanse bezetting Indonesië Button Play
    Japanse bezetting Indonesië
    Japanse bezetting Indonesië
    De Japanse bezetting bracht nieuwe dingen voor de Indonesiërs: buigen voor Japanners, een verbod om radio's te hebben, journaals voor Indonesiërs en straatgymnastiek.
    Bron: De Oorlog, deel 7 (3 min. 26 sec.)
    Overgave Nederlanders in Batavia Button Play
    Overgave Nederlanders in Batavia
    Overgave Nederlanders in Batavia
    Batavia wordt makkelijk veroverd door de Japanners, het KNIL biedt er geen tegenstand. De bewoners van de stad moeten wennen aan de nieuwe situatie. De Nederlandse radio zendt voor de laatste keer uit op 8 maart 1942.
    Bron: De Oorlog, deel 7 (1 min. 49 sec.)

Reactie op invasie Japan

Als de Japanners in maart 1942 de Indonesische eilanden binnentrekken en er een militair bestuur vestigen, staat de grote groep Indonesiërs voor de keuze of ze deze nieuwe heerser zullen accepteren of niet. Natuurlijk kijkt de grote massa de kat uit de boom, zoals altijd en overal.
Er zijn filmbeelden van de Japanse journaals dat Indonesiërs massaal met vlaggetjes staan te zwaaien en voor een glorieuze entree zorgen, maar dat is een duidelijk geval van propaganda. Het is op enige schaal overigens zeker gebeurd.

Er is een dagboekfragment van een 15-jarig Nederlands meisje over de dag van de intocht, waar geen woord Spaans bij is:

‘Daar kwamen ze, de vuile spleetogen, op karren en auto’s versierd met groen en bloemen, grijnzend en wuivend naar ons. De volgende dag had elke inlander een wit met rood vlaggetje hetzij op zijn fiets, hetzij in zijn hand, zo groot mogelijk natuurlijk. Ik haatte, ja haatte hen nog meer, dan al de Japs bij elkaar. Die schijnheilige smoelen waarmee ze met hun vlaggetjes zwaaiden!'

Of dat het algemene beeld is. valt heel moeilijk na te gaan. In ieder geval waren er mensen die perspectief zagen: de westerse overheerser was snel verslagen en verdreven, en zou vast nooit meer terugkomen. En de nieuwe heerser leek zich welwillend op te stellen.

Er kwam een Japans-Indonesisch leger, er was voortaan nog maar één soort school, een volksschool voor iedereen, en er konden Indonesiërs opeens op functies belanden die tot dan toe moeilijk bereikbaar waren geweest: posities in de journalistiek, de bureaucratie, het onderwijs.

Maar tegelijkertijd was er ook terughoudendheid bij de Japanners ten aanzien van nationalistische verlangens, het Indonesische volkslied en de vlag werden verboden.