AfleveringenHoorzitting Drie van Breda op tv en reacties
Frieda Menco kwam aan het woord over haar concentratiekamp in de doodstille Tweede Kamer tijdens een hoorzitting over de vrijlating van de Drie van Breda die rechtstreeks op tv kwam. Reacties op de publieke tribune zijn hevig.
Bron: De Oorlog, deel 9 (4 min. 6 sec.)
Media:
-
Hoorzitting Drie van Breda op tv en reactiesHoorzitting Drie van Breda op tv en reactiesFrieda Menco kwam aan het woord over haar concentratiekamp in de doodstille Tweede Kamer tijdens een hoorzitting over de vrijlating van de Drie van Breda die rechtstreeks op tv kwam. Reacties op de publieke tribune zijn hevig.Bron: De Oorlog, deel 9 (4 min. 6 sec.)
Prof. Bastiaans en LSD
Prof. Bastiaans maakte van zijn faam als psychiater – hij werd door veel patiënten op handen gedragen – gebruik door te ijveren voor betere werkomstandigheden.
Er kwamen, in de Jelgersmakliniek waar hij werkte, meer bedden beschikbaar voor getraumatiseerde patiënten, zodat ‘helden niet langer tussen misdadigers en gekken hoefden te liggen.’
In mei 1973 opende koningin Juliana (foto links) in Oegstgeest een gespecialiseerde kliniek voor de behandeling van oorlogsslachtoffers, Centrum 40-45. Professor Bastiaans heeft lange tijd patiënten met een oorlogssyndroom behandeld met de drug LSD, maar gaandeweg kwam er uit wetenschappelijke kring steeds meer kritiek op zijn methoden.
Hij voldeed niet aan de maatstaven die in zijn vak gelden voor verantwoording van behandelingen. Daarom besloot de kliniek, toen zijn pensionering eind jaren tachtig naderde, deze methode niet voort te zetten.
Maar de publicitaire activiteiten van Bastiaans in de jaren zeventig hadden hun doel niet gemist. De psychische schade van de oorlog werd alom aanvaard, er kwam meer respect voor overlevenden en slachtoffers, zij vonden in de openbaarheid volop gelegenheid hun ervaringen uit te dragen. Spreken, dat altijd zilver was geweest, werd goud.
De overheid reageerde met begrip: uit een uitvoerig onderzoeksrapport trok ze de conclusie dat ze in het verleden had gefaald en een schuld had in te lossen jegens de vervolgingsslachtoffers.
Het beleid zou voortaan worden gebaseerd op ‘erkenning’ van het oorlogsleed, en er kwamen ruime subsidies voor zogeheten lotgenotencomité’s. Tegelijkertijd werden de mogelijkheden voor oorlogsgetroffenen om van staatswege een uitkering te krijgen steeds ruimer.
De gestegen welvaart maakte het mogelijk dat de overheid daar veel geld aan spendeerde en daamee een deel van haar morele schuld inloste.
Bronnen:
*Jolande Withuis, 'Na het kamp. Vriendschap en politieke strijd, (Amsterdam, 2005)
*'Bastiaans' (Andere Tijden)
Meer over dit onderwerp