De versiering van wanden kent een lange traditie. Sinds de middeleeuwen hebben talloze kunstenaars, ambachtslieden en technici gewerkt aan het verfraaien en het verbeteren van de kwaliteit van behangsels.

Met deze behangsels versierden de mensen trots hun woningen. In rijke interieurs werden de muren afgewerkt met kostbare materialen, zoals goudleer, wandtapijten, zijden stoffen of beschilderde linnens.

Door de industrialisatie in de 19e eeuw werd behang een stuk goedkoper. Papier werd toen niet meer gemaakt van bewerkelijke vodden maar van houtvezel. Bovendien kon behang op lange rollen gemaakt worden; de eindeloze behangrol wordt uitgevonden. Gevolg is dat behang bereikbaar wordt voor meer bevolkingsgroepen. Ook arbeiders kunnen zich behang veroorloven.

Stichting historische behangsels
De Stichting Historische Behangsels in Utrecht houdt zich bezig met het conserveren en verzamelen van behangsel. De stichting heeft een enorme collectie oud behang. Dit zijn geen behangstalen uit oude fabrieken maar dikke plakken behang afkomstig van de muren van oude huizen. Aan de hand van de lagen papier kunnen de experts van de stichting meer te weten komen over de bewoners. Aan de hand van de motieven kun je ontdekken wat de status van de bewoners was en wat bijvoorbeeld de functie was van bepaalde kamers.  


Meer info over behang:

• Website historischebehangsels.nl
• Heesters, J.H.P. 1988:  Vier eeuwen behang; de geschiedenis van de wandbespanning in Nederland, Delft.
• Strouken, I. 1992: Tussen plafond en plint; cultuurgeschiedenis van het behang,  Utrecht.