AfleveringenSoekarno in Bandung en pleidooi
Op de TH Bandung haalt Soekarno zijn ingenieurstitel. Hij heeft belangstelling voor politiek, streeft naar onafhankelijkheid, botst met de autoriteiten, krijgt in 1930 een proces en spreekt zijn beroemde pleidooi 'Indonesië klaagt aan' uit.
Bron: De Oorlog, deel 7 (2 min. 26 sec.)
Media:
-
Soekarno in Bandung en pleidooiSoekarno in Bandung en pleidooiOp de TH Bandung haalt Soekarno zijn ingenieurstitel. Hij heeft belangstelling voor politiek, streeft naar onafhankelijkheid, botst met de autoriteiten, krijgt in 1930 een proces en spreekt zijn beroemde pleidooi 'Indonesië klaagt aan' uit.Bron: De Oorlog, deel 7 (2 min. 26 sec.)
Japan voor Indonesisch nationalismeJapan voor Indonesisch nationalismeOp 8 september 1944 krijgen de Indonesische nationalisten toestemming van de Japanners om op een later tijdstip onafhankelijk te worden. Geweld is daarbij geoorloofd, meent nationalist Hatta. Schoolkinderen krijgen militaire training.Bron: De Oorlog, deel 7 (2 min. 52 sec.)
Oproep en verzoek
Soekarno deed, aan het einde van de tweede dag van zijn pleitrede tijdens het proces tegen hem in Bandoeng, deze oproep aan de Nederlandse kolonisator:
‘Voordat het te laat is, houdt op met uw hels werk het volk nog meer naar de ellende toe te drijven, schenkt ernstige aandacht aan de wensen van het volk, want indien door uw blinde winstzucht het revolutiespook straks woeden gaat, indien door uw helse daden de revolutie zichzelf schept, dan kan geen mensenmacht haar meer tegenhouden.’Soekarno maakte ook nog melding van de rol die zijn partij, de PNI, in dat proces zou kunnen spelen. Die partij moest de weg wijzen, moest een bedding zoeken voor de stroom die almaar breder en sterker zou worden.
En Soekarno beloofde dat zo goed mogelijk te proberen en daarbij af te zien van geweld. Geen bommen, geen dynamiet, maar openbare vergaderingen – daarvan zou zijn partij gebruik gaan maken om haar doelen te verwezenlijken:
‘Wij van de Partai Nasional Indonesia, wij zijn wel revolutionairen, maar wij zijn geen opstandmakers. Wij zullen alles in het werk stellen om bloedvergieten te voorkomen! Maar gij, imperialisten, gij zijt het, die overal ellende verspreidt, gij zijt het die onze samenleving verstikt, gij zijt het die het zaad van de revolutie zaait.’
Aan het einde van zijn betoog kwam Soekarno met een curieus verzoek aan de rechtbank. Als ‘volksopruier’ werden hij en zijn medestanders al jarenlang geschaduwd door leden van de Politieke Inlichtingen Dienst. De kwaliteit van deze lieden was zo bedroevend en leidde volgens Soekarno tot zulke volstrekt onjuiste rapporten, dat hij niet vroeg om geheel verschoond te blijven van de PID, maar betere spionnen eiste.
Voorlopig was dat niet nodig: Soekarno werd veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf. Hij werd opgesloten in de buurt van Bandoeng. Gouverneur-generaal De Graeff halveerde, kort voor zijn af treden, Soekarno’s straf, zodat hij eind 1931 vrij kwam, ‘als een kris die pas is schoongemaakt en scherper is dan tevoren.’
In 1933 werd hij opnieuw opgepakt en nu zonder vorm van proces verbannen, naar het afgelegen eiland Flores. Daar bleef hij vijf jaar, in 1938 werd Zuid-Sumatra zijn verblijfplaats. Hij kwam pas weer vrij bij de komst van de Japanners.
Bron:
*Soekarno, 'Indonesie klaagt aan! Pleitrede voor den Landraad te Bandoeng op 2 december 1930 gehouden' (Amsterdam, 1931)
Meer over dit onderwerp