De ochtend begint nog in Jakarta met het regelen van de nodige formaliteiten. Ik ontmoet de secretaris-generaal van het ministerie van Cultuur en Toerisme. Handjes schudden, een klein informatief gesprekje.
Hij is op de hoogte van politieke ontwikkelingen in Nederland en toont zich bezorgd. Ik ook. Dan vertrekt hij weer en krijg ik te maken met Roosana Sipasulta, één van zijn ambtenaren. (meer lezen…)
Bij het vertrek op Schiphol zondagavond komt chef geschiedenis Ad van Liempt ons uitzwaaien. Hij was ook bij de allereerste draaidag van de hele serie.
Ooit heeft een krant hem omschreven als de beste eindredacteur van de Nederlandse televisie. Dat zit hem dus ook in dit soort dingen. (meer lezen…)
Voor vandaag hoeft Rob Trip geen teksten uit zijn hoofd te leren. Hij kan zich helemaal richten op mevrouw Aafje Spits. Zij was 17 toen de oorlog eindigde.
Net zo blij als iedereen dat het eindelijk voorbij was. Maar er lag een schaduw over die vreugde. Haar moeder was namelijk lid van de N.S.B. (meer lezen…)
Een fraaie villa aan Plein 1813. Hier zetelde tot in de vroege jaren zeventig de minister-president. We nemen een aantal scènes op die verband houden met besprekingen over de situatie in Indonesië na 1945.
Er worden in dit pand zwaarwegende besluiten genomen. Rob laat bijvoorbeeld de brief zien die minister van Financiën Piet Lieftinck aan zijn collega’s schreef in april 1947. (meer lezen…)
We zijn ’s ochtends te gast in een gebouw van de Rijksuniversiteit Groningen. Er lopen nu theologiestudenten rond. Maar dit was heel lang de belangrijkste rechtbank van de stad. In de kelders zitten nog de cellen waar de verdachten werden opgesloten. Nu zijn dat computerhokjes. De rechtszaal is nog helemaal authentiek. Prachtig. Af en toe wordt er ook nog geoefend door studenten rechten. (meer lezen…)
Eerste draaidag voor mij. We beginnen in het NIOD, ofwel het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie. Daar liggen veel dagboeken uit de Japanse kampen.
Volgens de overlevering stonden de medewerkers eind jaren ’40 de repatrianten uit Indië op de kade op te wachten om te vragen of ze hun dagboeken wilden afstaan aan het instituut. Er waren toen nog nauwelijks details bekend over wat er in die kampen gebeurd was. (meer lezen…)
Vanmiddag voel ik me een bevoorrechte Amsterdammer: ik kan een kijkje nemen in het gebouw dat ooit is ontworpen als gemeentehuis voor de hoofdstedelijke burgerij en alweer lang in permanente bruikleen is bij de koninklijke familie. Het Paleis op de Dam dus. (meer lezen…)
Met vertaalster Ayako naar een hele serie Japanse bioscoopjournaals gekeken. Japan had zijn eigen variant van het Polygoonjournaal gedurende de oorlog. Vaak goed gefilmd, een aantal van de cameramensen was in Hollywood opgeleid.
De bioscoopjournaals van de jaren dertig en veertig hadden sowieso over de hele wereld min of meer hetzelfde ‘format’. Het is vergelijkbaar met het televisienieuws van nu: de inhoud verschilt, maar over de hele wereld is de vorm vergelijkbaar. (meer lezen…)